Ok, goed, ik heb niks tegen kerst op zichzelf, maar als je zoals Maaike en mij aan beide kanten gescheiden ouders hebt, dan wordt het elk jaar weer een marathon, en ik kan me niet voorstellen dat de echte kerstgedachte een marathon van familietrips is.

Even een beeld vormen, de wedstrijd begon vandaag, als eerste mijn vader en aanhang, dan hebben we een kleine rustpauze op zondag om voor te bereiden op de daadwerkelijke “kerst”, en de wedstrijd gaat los op maandagavond bij Maaike’s moeder, neem wel zelf het toetje mee en eventueel wat vlees want het wordt vegetarisch, joepie.

De 2e ronde op 1e kerstdag, we starten met een lichte lunch bij Oma, doet die mee?, ja die doet mee. Omdat ik ook nog wel eens tijd met mijn familie alleen wil doorbrengen pakken we dan een dineetje.

De 3e en laatste ronde doen we bij Chris, de vader van Maaike, zoals elk jaar gaat hij weer de kalkoen aansnijden die me ondertussen gestolen kan worden, want na 3 dagen uit eten heb ik gewoonweg geen behoefte meer aan een 5 gangen dinee. Eens kijken of ik dit jaar weg kom met helemaal niks eten.

Mijn moeder viert kerst op een andere manier, wintersport in frankrijk, die hoef ik dus niet te bezoeken, jammergenoeg is zij de enige die ik uit mezelf zou willen bezoeken, vast iets te maken met het feit dat ze de enige was die bij mij dat hele “opvoeden” enzo gedaan heeft. Een andere reden is dat ze op de piste in Frankrijk zit, wat kwa vakantie bij mij nog altijd op nr 1 staat.

Maar goed, zoals elk jaar scheeuw ik weer nooit meer, en zoals elk jaar krijg ik het het volgende jaar weer voor mijn kiezen. Misschien als ik dit teruglees doe ik er de volgende keer wat aan.

p.s.
Prettige Kerst en een Gelukkig Nieuwjaar